Vandaag moesten we ons weer om 9 uur melden. Dit keer niet bij het tehuis, maar bij de voogdijraad. Daar moesten we ons in onze nette kleren melden om vervolgens naast een mevrouw achter een computer te gaan zitten die onze gegevens inklopte. Voor Hongaren is Nederlands net zo moeilijk als andersom. Het blijkt vooral een administratieve procedure. Als er al sprake is geweest van een vorm van ballotage dan hebben wij er niets van gemerkt. Opvallend cultuurverschil: nergens waar je hier komt krijg je ook maar iets van koffie of iets anders aangeboden. Na het gesprek hebben we samen met onze begeleider en de voogd twintig minuten buiten onder een paraplu staan wachten tot de papieren uitgewerkt waren. Overigens is iedereen wel heel vriendelijk.

Om half 11 rijdenwe in het bezit van het afhaalbewijs weg bij de voogdijraad. Het gaat morgen dus echt gebeuren. We hebben nog een aardige lijst met spullen die we moeten aanschaffen. In een lokale mall slagen we wonderwel voor het meeste, tot en met een driewieler met duwstang aan toe. Handiger denken we dan een buggy. Na een korte middagpauze in onze villa gaan we daarna weer naar het tehuis voor wederom een leuke middag. Maar om nu te zeggen dat we voortgang boeken met de auto, nou nee. Sterker nog, onze Hongaarse begeleidster hoort het jochie vol trots tegen een ander jongetje (van een van de tienermoeders uit het opvanghuis aan de overkant) vertellen "dit is mijn auto. Maar ik ga er niet inzitten". Dat wordt nog wat morgen. Misschien hadden we toch beter een verlaagde Mercedes met gouden wielen kunnen kopen. Maar hij zal er morgen toch echt aan moeten geloven.

's Avonds gaan we uit eten in de dichtstbijzijnde grote stad. Vreemd genoeg in een Belgisch restaurant. Het is geweldig lekker. Na nog een ijsje in het centrum (Hongaren zijn gek op ijs) gaan we terug naar huis waar we nog wat op te bergen hebben voor grijpgrage Roma handjes. Dat duurt langer dan verwacht. Het wordt een korte nacht voor de grote dag die komen gaat.