Er zijn weer een paar dagen voorbij. De eerste dag rommelen we in de ochtend rond het huis, ’s middags na de lunch lopen we naar het speeltuintje. Het jochie durft ineens dingen die hij twee dagen terug nog niet durfde: samen met ons op de wip, en hij klimt met wat hulp op het klimrek. Hij voelt zich duidelijk steeds meer vertrouwd. Op de terugweg kopen we een ijsje. Het leidt weer tot een indrukwekkende knoeiboel.

Daarna een primeur. We hebben een klein opblaaszwembad gekocht dat we installeren en hem in zetten met een gietertje. Hij heeft het prima naar zijn zin. Daarna skypen we met mijn ouders, dat gaat leuk. De kutya (hond) wordt ook getoond en is meteen een hit. Hij gaat zelf zijn eigen hondje halen en de skype mag niet afgesloten worden voor de teckel nog een keer in beeld komt.

Het avondeten gaat ook geweldig. Hij blijkt gek op mais. En het danoontje dat we als toetje hebben gekocht wordt nog meer gewaardeerd dan het ijsje van vanmiddag. En daarna eet hij nog verder aan het mais dat nog in de pan zit.

’s Avonds gaat A hardlopen en kijken we Making a murderer. We zijn het er over eens dat de avonden toch wel erg snel voorbij zijn.

De volgende dag gaan we ’s ochtends weer naar de supermarkt. J gaat zonder probleem mee. Na afloop is hij wel wat baldadig. Tijdens de lunch doet hij alles wat niet mag. Als hij naar bed is hebben we weer even rust. En voer ik een Armeense genocide uit op de teruggekeerde mierenplaag. De mieren zijn dolblij met onze driejarige huisgenoot.

In de middag blijven we bij het huis. J speelt weer in het zwembadje en wij zitten in de zon te lezen. Een relaxte middag. Zo richting de avond begint het jongetje echter steeds baldadiger te worden. Tijdens het avondeten blinkt hij uit in dingen doen die niet mogen. Dat gaat door nadat we hem naar bed brengen. In plaats van te slapen gaan hij in de weer met de lichtschakelaar. We besluiten hem te negeren tot we ineens een flink kabaal uit de kamer horen. Hij blijkt een lade uit een nachtkastje getrokken te hebben. Nadat we hem weer in zijn bed hebben gelegd gaat het licht nog een paar keer aan en uit. Het is lastig om te duiden waar dit gedrag vandaan komt. Het lukt niet om hem rustig te krijgen. Hij heeft zijn luier volgescheten maar ook na het verversen daarvan blijft hij zo druk dat we ieder moment verwachten dat hij zijn hoofd 360 graden gaat draaien en groene drap gaat kotsen. Uiteindelijk halen we hem maar uit bed. Toevallig appt onze begeleider. We vragen haar om tips. Haar advies is om hem terug in bed te leggen en liedjes te zingen. Paradise city heeft geen effect, maar evergreens als ‘ik heb een toe toe toeter op mijn waterscooter’ doen het wel. Onverwacht snel gaan toch zijn oogjes dicht. En daarna de onze ook.

De dag erna is weer een dag zoals alle voorgaande. Speeltuin, ijsje, badje. Ook die avond heeft hij moeite met in slaap vallen. Maar om half 9 lukt het toch echt. Zo kabbelen we rustig verder. O ja we krijgen die dag nog een pakketje met vlokken en hagelslag uit Nederland, dat in dank door onze kruimel wordt ontvangen.