In de ochtend zijn we weer naar de Auchon supermarkt geweest. Naast de gebruikelijke spullen twee extra paar schoentjes gekocht en een buggy voor meneer, die hij als een prettig nieuw vervoermiddel direct accepteert. Dat vergroot de kans op wat meer en langere uitstapjes in de komende weken hier.

Maar vandaag nog niet, want aan het begin van de middag begint het te donderen en te bliksemen. Dat duurt tot na het middagslaapje van onze telg. Als het droog is hebben we de dringende behoefte om er nog even uit te gaan. Het wordt een rondje Miskolc. We lopen door de winkelstraat en in één van de zijstraten is een heus podium opgebouwd waar J zijn eerste rockconcert ziet. Na een half nummer heeft hij genoeg gezien en gaan we op een terras om de hoek aan de koffie.

’s Avonds tijdens het eten besluiten we voor het eerst echt in te grijpen. Hij blijft maar van tafel lopen en maakt een spelletje van het weigeren van eten. Vervolgens wil hij wel zijn danoontje. We zetten hem vast op de kinderstoel en weten hem duidelijk te maken dat hij eerst zijn normale eten op moet eten voor hij zijn toetje krijgt. Dat leidt tot zeer veel gekrijs maar uiteindelijk ook tot acceptatie. Eten en danoontje gaan er vervolgens prima in.

Daarna lijkt het naar bed gaan ook weer soepel te gaan, tot hij na een uur begint te muiten. Ik kruip bij hem en krijg hem na een woede aanval (van zijn kant) toch rustig. Het is dan inmiddels half 10. Er is nog net tijd om een serie te kijken.

De volgende ochtend worden we om half 8 wakker. J roept ons vanuit zijn bed. Als we terug roepen duurt het niet lang voor hij binnenkomt. Na het gebruikelijke spelletje met de lichtknopjes staan we op. In de ochtend laten we hem wat foto’s zien van ons huis en de pleegkids. Echt doordringen doet het niet maar dat hoeft ook nog niet.

Na het middageten en slaapje gaan we naar Lilleführer, een plaatsje net buiten Miskolc. Daar maakt het jochie kennis met het fenomeen trein. We maken een tochtje met een klassieke trein naar een gehucht verderop. En terug. Hij vindt het leuk maar ook een beetje spannend. Erg veel wijzer over het beste vervoermiddel voor onze terugreis over een maand worden we niet, maar we gaan nog verder op onderzoek uit. Morgen gaan we zweefvliegen (grapje).
Ook die avond gaat het slapen weer lastig. Dat hij aan tafel moet eten voor hij zijn toetje krijgt, heeft hij wel goed onthouden. We beginnen serieus te overwegen om het middagdutje te skippen. Eens kijken of dat effect heeft.

De dag erna durven we dat echter nog niet aan. Na de boodschappen leggen we hem wel wat vroeger op bed en maken we hem na een uurtje alweer wakker. Op een middagwandeling naar de speeltuin na doen we verder weinig. ’s Avonds laten we hem wat langer in bad, in de hoop dat hij daarvan wat rozig wordt. Dat loopt niet helemaal goed. We hebben wat speeltjes in het bad gelegd zodat hij zich daar wat langer kan vermaken, maar als we hem daarna willen wassen weigert hij. En als we hem daarna uit het bad halen krijgt hij een woedeaanval zoals we nog niet eerder bij hem hebben gezien. Het lijkt erop dat hij niet kan handelen dat spelen en wassen vermengd wordt. We schikken er een beetje van, hij lijkt wel autistisch zoals hij reageert. Met moeite krijgen we hem in zijn pyjama. Pas op schoot op de bank, met hulp een filmpje van Kikker (Béka) en de formule 1 training wordt hij rustig. Als hij naar bed gaat horen we hem een uur etteren. Dit keer negeren we het. Dan wordt het stil.