14 juni

We zitten nu toch al een aardig eindje in de derde week van ons verblijf hier. We hadden inmiddels toch wel een aankondiging van het bezoek van de Hongaarse kinderbescherming verwacht, maar het blijft stil van die kant.

Vandaag gaan we naar de dierentuin. Voor ons jongetje een indrukwekkende ervaring. Hij heeft de dieren die hij vandaag ziet tot nu toe alleen op plaatjes gezien. Hij begint trouwens steeds meer Nederlands te brabbelen. Op een gegeven moment zegt hij ineens duidelijk verstaanbaar ‘deze kant op’. Als we van de verbazing zijn bekomen en elkaar bevestigen dat hij het echt heeft gezegd, zegt hij het nog een keer. Terwijl de lucht boven ons snel betrekt en het onweer hoorbaar dichterbij komt, lopen we van kooi naar kooi. J is door alle indrukken zelfs vergeten dat we hem zijn bril weer hebben opgezet, uiteindelijk houdt hij hem vandaag 2,5 uur op. Tegen de tijd dat het echt begint te regenen, zijn we weer bij de auto. Dit gaan we (voor minder dan 10 euro voor drie personen) zeker nog een keertje doen.

Thuis eten we en skypen we met de schoonouders. J vindt skype inmiddels een normaal fenomeen en brabbelt honderduit. Zijn eerste vraag is waar de kutya (hond) is. Die hebben ze niet maar een speelgoedambulance die af en toe door beeld gaat is ook een groot succes.

Het slapen lukt inmiddels ook weer een stuk beter. Het blijkt dat hij het (ondanks zijn nachtlampje) te donker vond in zijn kamer. Nu we het ganglicht aanlaten tot hij slaapt, lijkt het probleem opgelost. Had hij dat nou maar meteen gezegd….