24 juni

Naar Miskolc geweest. Fucking heet. Koude koffie gedronken en een ijsje gegeten.

25 juni

Het mooiste moment van de reis tot nu toe. We hebben de terugreis geboekt. Op 8 juli ’s avonds stappen we in de nachttrein in Wenen, op 9 juli komen we als het goed is thuis. Kleine hindernis kan nog zijn of de Fusion inclusief dakkoffer in de trein past. We hebben geen meetinstrument meegenomen maar denken te weten dat we precies 1 centimeter speling hebben. En omdat we nooit obstakels tegenkomen op onze laatste reisdag, behalve voedselvergiftigingen, auto’s achterlaten in gesloten parkeergarages en geskimd worden, wagen we het erop.
O ja, en het is nog steeds heet. Wat leidt tot een heus watergevecht buiten, geïnitieerd door de kleine. Hij wordt al veel te familiair.
Na afloop blijkt dat we hem misschien iets te wild hebben gemaakt. Om het minste of geringste moet hij krijsen. Pas na het eten en het kijken van zijn dagelijkse filmpjes op de telefoon van A (over kikker en dribbel, de seropositieve hond) wordt hij rustig.

26 juni

Al vanaf het moment dat J bij ons in huis is, hebben we het probleem dat hij echt overal aanzit. En dat hij daarop tot nu toe niet te corrigeren is. Iedere avond voor we naar bed gaan zorgen we dat alles waar hij niet aan mag komen, buiten zijn bereik staat. Deze ochtend heeft hij echter kans gezien om toch de pakjes drinken en de chocoladevlokken te pakken te krijgen. Hoe, dat weten we niet. Maar het resultaat mag er zijn. Twee over de vloer uitgestrooide pakken vlokken en een leeg geknepen pakje sap zorgen voor een indrukwekkende kliederboel die eerst opgeruimd moet worden voor we kunnen ontbijten.
Na die start van de dag blijkt A zich niet lekker te voelen. We houden een rustige ochtend. Als ze weer wat is opgeknapt gaan we na de lunch op pad. Eerst naar het kasteel bij Miskolc-Divosa. Dat is alleen heet en heeft te veel trappen. Dus we stappen weer in de auto en rijden verder, naar Miskolc Tapioca. Daar liggen wat zwembaden waar we niet op gekleed zijn maar ook een park en een leuke bobslee baan. Ik ga eerst zelf en als blijkt dat het niet veel voorstelt, doe ik nog een rondje met J. Hij vindt het toch wel wat spannend.
Daarna eten we een ijsje. Ik neem twee bolletjes. En daarna nog twee.
’s Avonds hijsen we J in een Hongarije outfit (hij snapt er niets van) en ga ik nog naar de fitnessapparatuur in de kinderspeeltuin. Het blijft te warm om hard te lopen.

27 juni

We hebben een onrustige nacht. Midden in de nacht word ik wakker gemaakt door iemand die bang is van het onweer dichtbij. Nadat ik mijn vrouw weer gerustgesteld heb, lig ik nog een uur wakker. Daardoor voel ik me de volgende ochtend niet heel fit. Omdat het een heel eind is afgekoeld besluit ik toch maar te gaan hardlopen. Dat valt niet mee, het is toch nog erg benauwd. Ik leer wel wat op dit rondje. Als je boven de veertig bent moet je niet meer van een muurtje afspringen van iets meer dan een meter hoog. Ik doe het wel en land op mijn handen en knieën op een grindpad. Gelukkig valt de schade mee.
Wat trouwens goed is aan mijn hardloopactie, is dat dit voor het eerst is dan een van ons weggaat van huis en ons jongetje bij de ander achterlaat. Hij accepteert dat maar begint na een klein uurtje wel te vragen waar ik blijf.
In de middag doen we de gebruikelijke boodschappenronde waarbij A en ik ook opsplitsen en hij met mij meegaat. Ook dat gaat goed. Op de terugweg gaan we naar de lokale Mediamarkt om een cd met Hongaarse kinderliedjes te scoren. Niet om nu meteen te draaien maar later, mocht hij er behoefte aan hebben. Het liedje dat hij vaak zingt (over een pilango, vlinder) vinden we echter op geen van de cd’s.
In de avond probeer ik me wat in te lezen in Boedapest. Daar gaan we morgen met de trein naartoe.